'Waarom gebeurt dit altijd met mij? Waarom kan mijn man niet een keer de vechtende kinderen uit elkaar halen? Waarom moet ik altijd de boeman zijn? Waarom ben ik de enige die hier last van heeft?
Wat een vuurwerk van emoties! Je bent boos. Zo boos dat je zou kunnen barsten. Het machteloos gevoel, dat je er alleen voor staat en hoe meer je je best doet hoe minder effect het heeft verslaat je. En in deze eenzame strijd tegen iedereen en alles voel je je helemaal verloren. Niemand die je begrijpt en je te hulp schiet. En dat doet je zeer. Van het verdriet zak je in elkaar en je snapt niet hoe je hier uit kan komen.'
Er is iets die je uit deze beladen situatie kan helpen.
Wat ik geleerd heb en ook constant aan het doorgeven ben aan mijn klanten is dat we het gevecht tegen de werkelijkheid mogen staken. Wat heeft het voor zin om te willen dat dingen niet waren hoe ze zijn? Waar leidt het naar toe als je alsmaar ontevreden en verbitterd naar de dingen die rondom jou gebeuren kijkt en vooral klaagt dat het je niet bevalt? Nog harder roepen helpt je dieper en dieper in de put van frustratie.
Hoe je hier uit kan komen? Met één woord: accepteren. Ja, ik hoor je al zeggen: 'waarom zou ik datgene die me zo irriteert, wat ik niet wil, wat ik mis accepteren? Geen sprake van. Zij moeten het anders doen. Zij moeten rekening met mij houden. Zij moeten hun hersenen gebruiken en inzien dat het zo niet verder kan.'
Accepteren is het toch. Laat het mij even voor je verduidelijken.
Ben je nu dat je de situatie niet accepteert maar juist met alle heftigheid er tegen stribbelt gelukkig? Wees eerlijk.
Heb je je beste leven zo voorgesteld toen je als kind erover droomde? Als ik groot ben dan .... dan ben ik altijd boos en gefrustreerd. Nee, toch?
Kan je vanuit deze koppige ontkenning van wat er is met een rustig hoofd overvegen wat je in deze situatie zou kunnen doen?
Zie je überhaupt mogelijkheden om jezelf te redden (behalve te snauwen tegen je naasten wat niet werkt)? Nee?
Dat dacht ik al.
Dus – wat zou het je kosten om dat wat je tot nu toe altijd deed en jou zo boos, ontevreden en machteloos liet voelen niet meer te doen en iets anders te proberen? Want eerlijk gezegd, het zelfde blijven doen en iets anders als resultaat verwachten is niet echt slim.
Sluit daarom vrede met wat er is met de belofte dat je:
dan eindelijk de rust gaat vinden
en je beter gaat voelen.
dan je hoofd helder kan houden. En met een helder hoofd kan je je opties om uit de situatie te komen overwegen.
dan een bewuste keuze kan maken hoe je reageert, wat je doet en wat je zegt.
dan niemand meer ongewild kwetst.
Voel je het verschil? Geef het toe, deze tweede scenario is veel aantrekkelijker. Waarom? Ik hoor je het zeggen: omdat ik dan in controle ben. Juist. En dat is wat iedereen heel hoog waardeert: doen wat ik wil, op mijn eigen manier.
Dus wat kost het je om toch maar even te accepteren wat er is? Volgens mij niet veel. Wat levert het je op? Controle. Hmm. Daar mag je het voor doen.
Daar doe ik het voor.
Lijkt het je nog onmogelijk om op de weg van acceptatie in te slaan? Wil je al de beloftes van hier boven binnenhalen? Laat mij je helpen. Laat je naam hier onder achter en ik neem contact met je op om te kijken of we dit samen kunnen waarmaken.