Logo Let it Flow

Krachtige behoeftes – stille regelaars

Weet jij wat je beweegt? Kun je je drijfveren benoemen? Ik geloof dat je een paar zonder probleem kan noemen. “Mijn kinderen” – hoor ik je zeggen – “Ik doe alles voor hen. Mijn kinderen zijn mijn leven.” En je zou nog een paar noemen, als je gezin in algemeen, je ouders, je werk, etc. 

Stille motivators

Wat zou je zeggen als ik je vertel dat er veel meer motieven zijn die je keuzes dagelijks sterk bepalen? En waar je absolute niet op de hoogte van bent? Je zou me – omdat je beleefd bent – terughoudend uitlachen. En ik snap je reactie. Jij bent perfect in staat om te weten en kiezen wat belangrijk voor je is. Toch vermoed ik dat je hiervan mogelijk niet op de hoogte bent. Ik laat je niet meer in de onzekerheid – ik vertel het gewoon. 

Even een voorbeeld

Maar vooraf een klein voorbeeld, misschien herken je het.
Je hebt besloten dat je vanochtend eerst gaat poetsen en in de middag even een boek gaat pakken voordat je kinderen uit school zijn. Net voor je begint belt de buurvrouw dat ze onverwachts weg moest en of je vanochtend even op haar kinderen kon passen. Zonder na te denken zeg je ja. De buurvrouw is opgelucht.
Maar jij?
Nadat je de deur achter haar dichtdoet begin je te denken: “ja, maar mijn agenda zit vol, als ik vanochtend niet poets dan kom ik er deze week niet meer aan.” En bij deze gedachte krijg je het benauwd. Het is erg nodig om je huis weer schoon te maken: je rakkers hebben een complete zandbak in hun schoenen naar huis gebracht, de kattenharen vliegen in de rondte en je ergert je aan de rommel in je huis. Je wilde vanochtend grondig schoonmaken en weer met rust in je gaan relaxen na een ochtend hard werken.

En dat gaat nu niet gebeuren en je voelt de stress in je groeien, de druk in je hoofd en een schuldgevoel. “Waarom heb ik niet beter nagedacht toen de buurvrouw aan de deur stond? Hoe ga ik dit oplossen? Ik kan het niet meer terugdraaien.” Je gaat dus plichtsgetrouw op de buurkindjes passen. En je voelt je goed als de buurvrouw je bedankt – zonder jou had ze dit erg belangrijke ding niet kunnen regelen.
Maar eenmaal weer thuis zit je met de ellende – je huis wat vies is en je kinderen die zo thuiskomen. Dan maar alles schuiven, geen boekje meer pakken maar razendsnel even stofzuigen en net op tijd klaar zijn voor je de kinderen op moet halen.
Voor de rest van de dag zit je met een raar, storend gevoel – er klopt iets niet. Zo heb je het niet gewild. Je dag was onderste boven en bracht je allesbehalve voldoening.

Ontdek je geheime motivators

Het is nu echt tijd om over deze geheime gasten te hebben die ervoor hebben gezorgd dat je zonder na te denken je hele dag en weekplanning opzijzette en toch geen prettig gevoel overhield, desondanks dat je het voor een nobele daad deed. 
Hoe dat komt? Het komt door de behoeftes die we als mens allemaal hebben.

Een paar basis behoeftes kent en herkent iedereen. Deze zijn universeel en in min of meer  willen we allemaal dat ze bevredigd worden.
Ja, ja, zou je zeggen, je weet heus wel wat jij nodig hebt. Nou, het gekke aan deze basisbehoeften is dat je juist niet op de hoogte bent.

Op basis van het voorbeeld hierboven leg ik het je uit hoe je ze voor jezelf uit de onbekendheid kan halen.
We kunnen zeggen dat we allemaal 4 basisbehoeftes hebben. Iedereen heeft behoefte aan zekerheid. De mens is ingesteld op zekerheid. Ga maar na: je vindt het prettig om te kunnen weten wat op je gaat wachten als je ergens naar toe gaat. Voor dezelfde reden vind je het ook prettig om je taken voor de week en de dag in te plannen. Geen verassingen maar vastigheid. Het bespaart een hoop ellende en energie. Voorspelbaarheid is rust. Dit is waarom je in de ochtend je zo fijn en relaxt voelde – je wist wat deze dag op je stond te wachten en je kon het mooi loslaten, alles was gepland, je hebt je energie en je tijd ervoor ingedeeld. Zekerheid dus.

We hebben ook behoefte aan onzekerheid, variatie, verassingen. Anders zou ons leven door de voorspelbaarheid heeeeel erg saai worden. Spice up your life – doe iets geks. Dan voel je dat je leeft, dat het leven leuk is en dat je in het centrum van je leven staat. Maar – we vinden alleen de variatie die we zelf willen/kiezen leuk. Alle andere variatie is lastig – deze verstoort juist onze zekerheid. Zie je het? Op het moment dat je voor je fijn geplande dag staat en de buurvrouw je verrast met haar hulpvraag heb je te maken met een niet gewenste onzekerheid!

Nu komt het mooiste, vind ik: de derde behoefte is jezelf belangrijk voelen. De behoefte om betekenisvol bezig zijn, anders zijn, uitspringen, belangrijk zijn voor anderen. Natuurlijk zeg je zonder na te denken ja tegen de buurvrouw – zo voldoe je aan deze 3de behoefte. Iemand in nood die alleen jij kan helpen. Is dat geen geweldig gevoel? Wees eerlijk. Het is. Iemand heeft jou nodig. Jij bent de reddende engel. Je zegt meteen ja.

En hiermee heb je mogelijk ook de 4de behoefte meteen gevoed – de behoefte voor connectie en liefde. Je krijgt waardering van de kinderen van de buurvrouw. Wat zijn ze schatjes. Jullie hebben de hele tijd heerlijk getekend, met de playdough gespeeld, je voelde je zorgeloos en blij met hen.

Zie je nu waarom je bereid was zonder aarzeling je rust, je planning op te geven voor de oproep van de buurvrouw? 

Nog iets extra om je nog alerter te maken op deze geheime motieven. Elke keer als je hersenen kunnen registreren dat dat wat je doet/voelt/beleeft tenminste 3 van deze basisbehoeftes bevredigt dan ga je het herhalen. Je zoekt het gevoel weer op, je schuift er alles voor opzij. 

Zo zie je maar – wat we doen is niet altijd volgens een voor ons heldere motief. Was dat zo, had je nadien niet zo een slecht gevoel overgehouden. Dan was het een bewust keuze geweest na een overweging van gevolg.

Wil je me hier laten weten wat je grootste inzicht is naar aanleiding van dit verhaal? Ben heel benieuwd!

Liefs,

Tünde

P.S.: Aarzel niet en stuur deze gerust door naar iemand, je zus, je vriendin, collega, buurvrouw die er iets aan kan hebben. Je kent haar, je weet waar ze mee worstelt. Deze kan haar helpen.

Moeiteloos my *ss

Ik ben gefrustreerd, eigenlijk boos – de hele wereld is aan het verzinken in het moeras van gemak. Alles moet meteen beschikbaar zijn. Liever gisteren dan vandaag. En vooral dat allemaal uit onze luie stoelen, zonder dat we daar iets voor moeten doen. Moeiteloos. Brrrr. 
Ik heb moeiteloos al meegemaakt: moeiteloos heb ik te veel gegeten tijdens de wintermaanden, zonder moeite ging ik afzien van regelmatig bewegen. Te laat naar bed gaan kostte me ook geen enkel moeite. Maanden later betaal ik de prijs van mijn gemakzucht. Extra kilo’s, lage weerstand, conditie gekelderd en … het kost me nu extra moeite om op niveau te komen. 

“Wie mooi wil zijn moet pijn lijden” hoor ik mijn oma te zeggen. En nu snap ik dat deze uitspraak niet over beauty gaat. Het gaat over het leven – als je een leven wilt met vulling, waarde en voldoening dan moet je er keihard voor werken. Lijden is hier ook breder te begrijpen. Je moet er iets voor over hebben. “Ja, maar er zijn mensen die het gewoon in de schoot geworpen krijgen.” zeg je. “dat wil ik ook.” Hmm. Even nadenken. Hoe weet je dat ze het allemaal zonder moeite krijgen? En wat voor de een geen moeite is is het ploeteren voor de ander. Het heeft geen zin om naar anderen te kijken en ondertussen jezelf van actie onthouden omdat het bij een ander zo easy-peasy lijkt te gaan. Voel je de tegenstelling en onlogica ervan?

Ik zie rondom mij genoeg reclame waarin de mooiste dromen beloofd zijn en dat het vanuit je luie stoel zonder iets te doen gaat gebeuren. 

Op deze wereld al miljoenen jaren gaat alleen de zon voor niets op. Punt uit. 
Voor de rest moet de mens gewoon voor werken. 
Ik weet dat we nog steeds liever in sprookjes geloven dan te willen bloed, zweet en tranen inzetten voor het behalen van onze dromen. Ik weet dat we het liefst met de toverstaf gaan zwaaien en van het ene moment naar het andere alles hebben wat ons hartje begeert. En ik weet waar dit geloof naar toe leidt. Naar lijden. Omdat dan gebeurt er helemaal niets.

Ik heb al genoeg wonderen zien gebeuren bij al de vrouwen die dapper genoeg waren om hun geloof in sprookjes nuttig in te zetten. Deze vrouwen hebben of logisch over hun leven nagedacht of hebben ze hun dringende gevoel gevolgd. Ze zijn tot de conclusie gekomen dat enkele gewoontes, overtuigingen, gedragingen van hen dik in de weg staan onderweg naar hun grootste, mooiste leven. Welke deze zijn wisten ze toen nog niet. Maar een ding in hen groeide groot en sterk: ze wilden zo niet verder leven. Ze wilden dat het anders werd. En daar wilden ze ook iets voor doen. Met de bereidheid, vastberadenheid en inzet hebben ze hun leven veranderd. Ik zou het woord transformeren gebruiken maar ik vind het woord te vaak elders gebruikt en nu slap geworden. En toch is dat wat met hen gebeurt. Ze vormden zich om, ze hebben zo verre hun innerlijke veranderd dat het een verbeterd leven had gebracht. 
Ja, immens prestatie van hen. Omdat niemand wil veranderen. Niemand wil onzekerheid, nieuwe dingen, vreemde dingen – onze wereld die we kennen is ook meteen de veiligste plek die er is. Als ik je vraag om te veranderen dan draai je je rug naar me toe en ren je zo hard mogelijk weg. En net daarvoor lach je me uit – “je bent gek geworden! Ik wil niet veranderen. Ik wil gewoon een fijner leven. Alles moet hetzelfde blijven en toch moet het beter voelen.” Dit is de werkelijkheid. Dit is hoe we het willen. Herkenbaar? Wees eerlijk. 
Maar zonder iets te veranderen blijft alles hetzelfde. Je blijft dezelfde denken, voelen en doen en je leven gaat er hetzelfde eruitzien en voelen.
Is het voor je niet goed genoeg? Wil je een leven met meer plezier, meer spontaniteit, meer vreugde? Een leven waarin je je thuis voelt, die je je eigen noemt, die een weerspiegeling is van JOU hoe je bent en wilt zijn? Wil je kunnen jezelf nuttig voelen en je dagen met voldoening afsluiten? Dan is het tijd om aan de slag te gaan – met jezelf. Als je bereid bent om precies dat te doen wat daarvoor nodig is en je het liever met de hulp van een ander doet dan ben ik er voor je. Zo ga je sneller, kom je verder en je hebt altijd een zeer begripvolle en liefdevol-doortastende stok (ik :)) achter de deur. Boek dan je eerste sessie hier.

Let’s do this.

Liefs,
 
Tünde

P.S.: Wie anders je zus, je vriendin, collega, buurvrouw ken je die precies dit nodig heeft? 
Stuur deze mail gerust door naar haar. Je kent haar, je weet waar ze mee worstelt. Dit kan haar helpen.

Leef je?

De meeste mensen gaan dood als ze 25 jaar oud zijn maar ze zijn pas op hun 78ste begraven.
 
Deze uitspraak heeft me geraakt. Ik weet precies wat ik deed op mijn 25ste verjaardag. Ik weet nog hoe ik me op deze dag verheugde. Ik voelde, verwachte dat er iets bijzonders ging gebeuren op die dag. Ik heb mijn mooiste kleren en schoenen voor die dag aangedaan. Ik heb mijn haren in model gebracht en wat make-up gebruikt. Ik was er klaar voor. Ik arriveerde op mijn werk en …. er gebeurde niets.
Ik was in de wolken, voor een tijdje. Maar der mate de dag voorbij vloog moest ik merken dat mijn wonder uitbleef. De wereld draaide door – we hebben met mijn collega’s een glaasje op mijn verjaardag gedronken en toen ging alles en iedereen weer verder.

Er is leven na de flatline

Ik weet niet precies op welke leeftijd ik even dood ging maar in mijn viertigste jaar heb ik gemerkt dat mijn hart niet meer klopte. En dat was niet OK. Ik begon mezelf in de grootste paniek reanimeren.
Even fast forward. Ik heb net een film van Prince Ea gezien (a must see) en deze heeft me aan de tranen gebracht. Ik blijf je triggeren alleen op de titel, terwijl de video vol zit met haakjes.
Ik geloof en ben zelf het voorbeeld van: er is leven na deze dood. Na de emotionele uitsterving, na het verliezen van het contact met je hart, je emoties, je missie, je vreugde, je plannen, je durven, je dromen en je zachtheid. Er is een weg terug vanuit de flatline. Niets op deze aarde (behalve de echte dood) is onveranderbaar. Vooral als je het heel graag wilt en je er alles voor doet. (Ja, zelfs een zeer ernstige ziekte is in beweging).
En het allemaal begint in je hart. Het maakt het mogelijk dat je hoofd opzij gezet wordt en er ruimte komt voor verandering.
 
Ik geloof dat de mens echt tot wonderen in staat is.
Ik wil dat je deze film bekijkt. Luister naar wat hij zegt, omdat hij vertelt iets heel belangrijks. Ik ben benieuwd naar wat jou ervan raakt. Zet je het in de comments?

Go with the flow

Ik vind dat iedere vrouw die strandt met het gevoel van geleefd te worden de volgende zou moeten weten.

Net als mijn klant die bedrukt onder de vele uitdagingen van haar leven bij mij aanklopte. Ze leek heel klein hoe ze bij mij in de bank zat. Haar gezicht had weinig kleur en haar ogen leken wat dof. De tranen zaten heel hoog, ik hoefde maar een paar vragen te stellen en ze rolden rijkelijk over haar wangen. Ze vertelde over haar situatie, hoe ze zich in een hoek gezet voelde op het werk, thuis en ook in haar sociale contacten. Ze kon geen kant op, ze had geen idee hoe ze het moest oplossen.

Wat ik voor haar duidelijk maakte is dat ze nog steeds in staat was om haar leven op te pakken. Ze moest even leren dat niets doen is ook iets doen. Het werd voor haar duidelijk dat in haar verleden gebrachte beslissingen enorme uitwerkingen hebben gehad op haar leven vandaag. Ja, dat klopt. Op het moment dat je een keuze niet maakt maar zogezegd meegaat met de stroom van het leven maak je ook een keuze. Op het moment dat je het aan iemand anders overlaat, dat je de moeite niet neemt of de lef niet hebt om op dat moment dingen te overwegen maak je ook een keuze. De keuze dat je gaat dealen met het vervolg. En dat je je recht om je toekomst te bepalen opgeeft.

Niet kiezen is ook kiezen

Laat het me je nog meer toelichten. Keuzes maak je voortdurend en veel maak je onbewust. Wat je in de ochtend aandoet, wat je kookt, je boodschappen, hoe je je dag vult, even je neus krabben als het kittelt. Enkele keuzes zijn moeilijk te maken. Mogelijk omdat er veel keuze is. Of omdat je het vervolg niet duidelijk voor je kan zien. Of juist omdat je weet wat het vervolg van je keuze gaat worden. Dan ontstaat keuzestress. In keuzestress kan je hoofd je vaak niet meer helpen, je voelt je overweldigd, je hoofd slaat op hol en je besluit om niet te kiezen. Je laat de boel op zijn beloop. Dat is een geweldige tactiek voor dat moment. Je gaat mee met de illusie dat je de dans ontsprongen bent en keert enige rust in je hoofd weer terug. Keuzestress is weg, je kan het eindelijk vergeten.

Maar in de werkelijkheid heb je wel een keuze gemaakt. Eentje die je helemaal niet onder controle hebt. Je liet aan alles en iedereen over wat met jou in de toekomst mag gebeuren. En vroeg of laat haalt je lot je inderdaad in. Je begint last te krijgen van je niet-kiezen.
Dit is precies hoe het bij mijn klant voor lange tijd ging.

Wil je het wel of niet toegeven het is een feit: je leven nu, vandaag is het resultaat van alle KEUZES die je tijden geleden gemaakt hebt. En nog belangrijker, wat JIJ had dus toen gekozen. Niet anderen, jij zelf.
En als je deze verder trekt dan kan je inzien: alle keuzes die je vandaag maakt bepalen hoe je toekomst er uit gaat zien.
Waar het op neerkomt – zelfs als je er nog niet bewust van bent – jij bent verantwoordelijk voor de koers van je leven.

Het vervolg

Een keuze brengt ook altijd vervolg met zich mee. Het is ook een natuurwet: op actie komt reactie. Daarom is het handig om op het moment van keuze ook een stukje vooruit te kijken. Wat kan je verwachten als vervolg op je keuze? Hoe gaat de wereld er mogelijk op reageren? Waar mag je rekening mee houden? Welke nieuwe uitdagingen zullen zich aanbieden? Wie ga je erbij vragen om ze te trotseren? 
Zie je? Kiezen voor A of B of geen van beide brengt je altijd hetzelfde: vervolg. Echter als je een keuze tussen A of B maakt dan heb je het voordeel dat je je de medebepaler van je toekomst mag noemen. Achter het stuur zitten geeft voldoening, een voertuig in het verkeer zonder bestuurder is een gevaarlijk object met mogelijk desastreus vervolg.

Word eens wakker

Daarom wil ik je wakker schudden. Kom uit je illusie en neem je plek in achter het stuur van je leven. En de hoe geef ik je ook mee. Het leven is een geweldig spel. Hoe raar het ook klinkt het gaat niet over levens en dood. Maak het dus ook minder serieus. Verlaag daarom de lat anders ga je bevriezen en durf je helemaal niets meer te kiezen. Roep het kind in je naar voren en herinner je je het plezier van ontdekken, de speelsheid, nieuwsgierigheid en de fijne opwinding van het ontdekken van nieuwe dingen. 

En dan nog een mooi cadeau om dit verhaal rond te maken. Als het vervolg van je keuze tegenvalt dan heb je nog steeds genoeg kansen om het te corrigeren. Je kan kiezen hoe je met het vervolg omgaat bijvoorbeeld. Of je kan extra keuzes maken. Je kan hulp erbij roepen. Het is na een keuze vrijwel nooit afgelopen.

Dus, kies erop los. Je kan alleen maar winnen.  

Wil je me laten weten wat je grootste inzicht is naar aanleiding van dit verhaal? Ben heel benieuwd!

P.S.: Aarzel niet en stuur deze gerust door naar iemand, je zus, je vriendin, collega, buurvrouw die er iets aan kan hebben. Je kent haar, je weet waar ze mee worstelt. Deze kan haar helpen.

Volg mij op

Waarom gebeurt dit altijd met mij?

‘Zonder na te denken heb ik besloten dat ze me niet leuk vond. Ze reageerde kortaf, draaide niet met volle aandacht naar me toe, ze leek me volledig te negeren. En ik meende dat ik wat arrogantie in haar ervaarde. Dat maakte me meteen verlegen. En ik was in de war: wat heb ik verkeerd gedaan? – vroeg ik mezelf af. En omdat ik volgens mij niets verkeerds deed kon ik haar signalen voor mezelf niet uitleggen. Dus bleef ik in dat onzekere gevoel en trok mezelf terug. En stiekem begon ik haar onaardig te vinden. En ik dacht: dit gebeurt altijd met me.’

Mensen hebben over alles en nog wat meteen een mening. Het is hoe het is – totaal onbewust ga je de ander opmeten en beslis je ter plekke wie je tegen je hebt. Jullie hebben nog geen woord uitgewisseld en je weet al of je hem leuk vindt of niet. Zo oordelen we ook over gebeurtenissen, het nieuws, alles.
En dit oordeel bepaalt ook hoe we ons voelen en wat we gaan doen of zeggen. Net als hierboven in mijn voorbeeld. Het gaat heel snel en geolied. Je hebt het vaak helemaal niet in de gaten.

Vraag je je af waarom het zo is?
Je moet over alles oordelen omdat je constant aan het zoeken bent naar gevaar vanuit je omgeving. Het gebeurt mooi in de achtergrond, zodat je tijd wint en energie overhoudt voor andere zaken. Je moet namelijk kunnen in een mum van tijd beslissen wat te doen als iets zich voordoet. En we oordelen over alles vanwege een gebrek aan vertrouwen. Als je als mensdier de instelling had gehad dat alles veilig was had je nergens over moeten oordelen. Alles zou hetzelfde etiket krijgen, namelijk veilig.

Hoor je te vaak in je hoofd de vraag ‘waarom ik altijd?’ of ‘waarom kan ik nooit?’ En krijg je hier erg deprimerende antwoorden op vanuit je hoofd? Dan is het tijd om het anders te doen. Dan mag je veel minder meegaan met je automatische oordeel. Levensgevaar uitgezonderd.
Maar hoe je over iemand denkt kan je niet overlaten op eerste indrukken, toch? Wat houdt je tegen om met een paar vragen en een goed gesprek meer informatie te verzamelen? Hoe meer je weet hoe meer onderbouwd je je gedrag kan kiezen. En als je zelf bepaalt hoe je op iets of iemand reageert, wat je denkt, voelt en zegt dan geeft dat een geweldig gevoel van vrijheid. Je stapt uit de zielige rol van “waarom ik altijd en nooit” en stap je in de rol van de leider van je leven. Jij neemt de beslissing, jij kiest wat je wilt doen en zeggen. Dat is pas vertrouwen!

Dus mijn advies is om minder op de automatische piloot te oordelen en doen. Maar meer de vraag te stellen en het antwoord te zoeken: wat ga ik nu doen? Zie het zo: alles wat met je en rondom je gebeurt is er om je te laten groeien in je vrijheid. Het zijn kansen om de regie te pakken en je leven zelf vorm te geven. Grijp de kansen.

Lijkt het je nog te moeilijk om dit advies op te volgen maar je bent zat van al de waaroms in je hoofd? Laat mij je helpen. Regeer op deze post en ik neem contact met je op om te kijken of we dit samen kunnen waarmaken.

Accepteren of toch maar niet?

‘Waarom gebeurt dit altijd met mij? Waarom kan mijn man niet een keer de vechtende kinderen uit elkaar halen? Waarom moet ik altijd de boeman zijn? Waarom ben ik de enige die hier last van heeft?
Wat een vuurwerk van emoties! Je bent boos. Zo boos dat je zou kunnen barsten. Het machteloos gevoel, dat je er alleen voor staat en hoe meer je je best doet hoe minder effect het heeft verslaat je. En in deze eenzame strijd tegen iedereen en alles voel je je helemaal verloren. Niemand die je begrijpt en je te hulp schiet. En dat doet je zeer. Van het verdriet zak je in elkaar en je snapt niet hoe je hier uit kan komen.’

Er is iets die je uit deze beladen situatie kan helpen.

Wat ik geleerd heb en ook constant aan het doorgeven ben aan mijn klanten is dat we het gevecht tegen de werkelijkheid mogen staken. Wat heeft het voor zin om te willen dat dingen niet waren hoe ze zijn? Waar leidt het naar toe als je alsmaar ontevreden en verbitterd naar de dingen die rondom jou gebeuren kijkt en vooral klaagt dat het je niet bevalt? Nog harder roepen helpt je dieper en dieper in de put van frustratie.

Hoe je hier uit kan komen? Met één woord: accepteren. Ja, ik hoor je al zeggen: ‘waarom zou ik datgene die me zo irriteert, wat ik niet wil, wat ik mis accepteren? Geen sprake van. Zij moeten het anders doen. Zij moeten rekening met mij houden. Zij moeten hun hersenen gebruiken en inzien dat het zo niet verder kan.’

Accepteren is het toch. Laat het mij even voor je verduidelijken.

Ben je nu dat je de situatie niet accepteert maar juist met alle heftigheid er tegen stribbelt gelukkig? Wees eerlijk.
Heb je je beste leven zo voorgesteld toen je als kind erover droomde? Als ik groot ben dan …. dan ben ik altijd boos en gefrustreerd. Nee, toch?
Kan je vanuit deze koppige ontkenning van wat er is met een rustig hoofd overvegen wat je in deze situatie zou kunnen doen?
Zie je überhaupt mogelijkheden om jezelf te redden (behalve te snauwen tegen je naasten wat niet werkt)? Nee?
Dat dacht ik al.

Dus – wat zou het je kosten om dat wat je tot nu toe altijd deed en jou zo boos, ontevreden en machteloos liet voelen niet meer te doen en iets anders te proberen? Want eerlijk gezegd, het zelfde blijven doen en iets anders als resultaat verwachten is niet echt slim.

Sluit daarom vrede met wat er is met de belofte dat je:
dan eindelijk de rust gaat vinden
en je beter gaat voelen.
dan je hoofd helder kan houden. En met een helder hoofd kan je je opties om uit de situatie te komen overwegen.
dan een bewuste keuze kan maken hoe je reageert, wat je doet en wat je zegt.
dan niemand meer ongewild kwetst.

Voel je het verschil? Geef het toe, deze tweede scenario is veel aantrekkelijker. Waarom? Ik hoor je het zeggen: omdat ik dan in controle ben. Juist. En dat is wat iedereen heel hoog waardeert: doen wat ik wil, op mijn eigen manier.

Dus wat kost het je om toch maar even te accepteren wat er is? Volgens mij niet veel. Wat levert het je op? Controle. Hmm. Daar mag je het voor doen.
Daar doe ik het voor.

Lijkt het je nog onmogelijk om op de weg van acceptatie in te slaan? Wil je al de beloftes van hier boven binnenhalen? Laat mij je helpen. Laat je naam hier onder achter en ik neem contact met je op om te kijken of we dit samen kunnen waarmaken.

Fout: Contact formulier niet gevonden.

Count your blessings

‘Het weer en ik – we gaan hand in hand. Vooral mijn stemming is op het weer afgestemd. Schijnt de zon, dan ben ik vrolijk en opgewekt. Dan voel ik mijn daadkracht, ik kan veel meer hebben, ook van anderen. Dan vliegt de tijd en ik ben onuitputbaar. Maar als het grijs wordt, koud en nat dan zak ik diep en voel ik me somber. De mist daalt neer in mijn hoofd, alles lijkt aan mij te trekken. Ik voel me zwaar en ongeïnspireerd. Het liefst zit ik dan en wens ik dat de dag zo snel mogelijk weer passeert.’
Herkenbaar?
Wat is wat je dan doet? Omdat achteraf een dag zo verloren laten gaan is toch zonde. Vind je niet?
Je kan denken: ‘ach, een dag kan ik missen’ maar blijft het bij slechts een dag? Het weer is vaak druiperig…
Je kan ook balen als je merkt dat je je dag niet hebt. Terwijl boos zijn nuttig is in grenzen leggen en focus, zonder iets te doen kom je ook niet waar je wilt zijn.

Wat kan je dan wel doen?

Als je net als mijn klant ook gevoelig bent voor het weer of dat je zonder duidelijk aanwijsbare reden humeurig bent dan kan je iets simpels doen. Deze tilt je meteen op en zorgt ervoor dat je je beter voelt.

Ga op dat moment op zoek naar dingen die je in je leven kan waarderen. Hoe klein ze ook maar zijn. Weet dat alles wat we meemaken, alles op deze wereld heeft twee kanten. Een die je leuk vindt en een die je niet. En dat is een helpende gedachte. Je mag beginnen met het verzamelen van de voordelen van zo een natte, donkere dag. Die zijn er zeker. Bijvoorbeeld dat je binnen zit terwijl je buiten drijfnat zou worden.

Een hint voor je als je bereid bent om jezelf uit je somberheid te halen. Ga op zoek naar alle dingen in je leven die je als van zelfsprekend ervaart. Kijk met verwondering naar alles en neem ze niet voor lief.
Hoe je dat kan doen? Kijk met de ogen van een kind – die is nieuwsgierig, openminded, onbevooroordeeld, speels en opgewekt. Alsof je alles voor de eerste keer ziet. Begin meteen met de start van de dag. Wees dankbaar dat je vanochtend wakker bent geworden. Dat je 3 keer per dag mag eten en schoon water kan drinken. Dat al je geliefden bij je zijn en ga zo maar door.

Ik geloof in de kracht van het verleggen van onze focus van wat er niet is naar wat er wel is. Daarmee ontkennen we niet wat er is maar halen we erbij wat dat heel maakt. Puur voor het goede doel: dat we het evenwicht weer kunnen herstellen. En daarmee automatisch tillen we ons zelf weer wat op.

Wat doe jij om je somberheid het hoofd te bieden? Zet je beste methode in de comments, laat anderen zich erdoor inspireren.

De grootste leugen over geluk

“Ik voel me niet goed in mijn vel” zei ze heel zachtjes en met veel verdriet in haar stem. “Ik weet niet wat met mij mis is, maar ik voel me niet gelukkig. Er is een stem in mijn hoofd welke zegt dat ik dat zou moeten zijn, ik heb toch alles bereikt in mijn leven, maar ik ben niet gelukkig.”
Ik voelde haar verdriet zo duidelijk aanwezig alsof het werkelijk naast haar in de bank in mijn behandelkamer zat.

Een ding wist ik meteen van haar (en gokte ik nog op veel meer, maar dat doet er niet toe): dat ze in de laatste tijd, zeg gerust jaren vooral in haar hoofd zat. En toen wist ik ook meteen dat ze zich al veel te lang door de grootste leugen van het bestaan van de mens liet leiden.
Wat de leugen is heb ik aan haar verteld en vertel ik het ook heel graag aan jou wat later in deze mail. Dus blijf lezen.

Maar daarvoor heb ik een vraag voor je: Wat heb jij nodig om jezelf gelukkig te voelen? Wat is onmisbaar voor jouw geluk? Denk erover even na. Neem de tijd en schrijf het op.

Heb je het gedaan? Dan gaan we verder.
Twee mogelijkheden zijn er: of je schreef niets op, omdat je niets kon bedenken waar je nu werkelijk gelukkig van kan worden. Of je schreef in de trant van: kinderen zien opgroeien, als het goed gaat met je kinderen dan ben je gelukkig, of als je iets voor elkaar krijgt op het werk, of als je een leuk kledingstuk of gadget op de kop tikt, of na een feestje, of als je naar de kapper bent geweest. Toch?

Het maakt niet uit wat je antwoord op de vraag is – 95% de kans dat je net als mijn klant last hebt van een begoocheling. Laat mij maar voor je, net als ik het voor mijn klant deed, onthullen hoe het zit met die leugen rondom geluk.

Er is geen groot probleem hier maar wel is er sprake van een denkfoutje. En denken doen we met ons hoofd en dat is ook een dingetje. Het hoofd voelt niet, maar door zijn denken zorgt er vaak voor dat we zelf ook niets kunnen voelen.
Dus terug naar de denkfout.
Je geest is instrumenteel in je overleven. Door alles wat hij door je hele leven had geleerd zet je geest in om je in leven te houden. Wat aardig van hem. We zouden eigenlijk ons geest zeer dankbaar moeten zijn.
Om je uit gevaar te houden moet je geest continue uitkijken naar gevaar, dus maakt hij zich alert op de buitenwereld. Je geest is een topanalist, hij houdt het verschil tussen jou en de buitenwereld constant in de gaten. Je geest zorgt voor je door je te helpen jezelf te voorzien met alles wat je nodig hebt. Denk aan eten, dak boven je hoofd, baan, contacten. Daar gebruikt hij je doelgerichtheid voor. En door heel goed beseffen wat verlies is behoudt je geest je van alles wat onveilig is. Zo ontstaat noodzakelijk angst. Met al dit ben je dus aardig in leven gehouden in de westerse maatschappij, klopt toch?

En nu wordt het interessant. Hier komt dat denkfoutje. Je geest identificeert (verwart?) overleven met geluk. En zo doende zet hij de basis neer voor je verkeerde verwachtingen over geluk. Namelijk:

  1. dat geluk aan een voorwaarde vast zit en
  2. dat je het van buiten jezelf haalt.

Je geest neemt aan dat je voor geluk dingen moet bezitten en dat je ze buiten jezelf vandaan moet halen.

Denk hier even over na.
Het is nogal een inzicht.
En bekijk nu je antwoorden op mijn vraag over je geluk. Zijn je geluksmomenten afhankelijk van iets? En komt dat iets van buiten jezelf?

Ik heb mijn klant haarfijn laten voelen hoe het andere, echte geluk voelt. Ik liet haar ervaren en heb haar geleerd hoe ze dat elk moment van haar leven opnieuw en zelfs op “commando” kon ervaren.
Toen zag ik de mooiste verandering in haar gebeuren. Het licht in haar ging aan en ze vloog als ware uit mijn behandelkamer.

Herken je jezelf hierin? Wil je ook ervaren hoe jouw geluk voelt? Wil je ook weten hoe je die altijd en overal kan voelen?
Dan zal ik met je een keer bellen om eens te kijken of je ook voortaan je vaker onvoorwaardelijk gelukkig kan voelen. Ga voor een afspraak naar hier.

Herrijs als een feniks

Dilemma’s houden me stil. Ik heb last van het maken van keuzes. Ik ben analytisch, ik kan het perfect uit een zetten, maar mijn valkuil is ook meteen duidelijk. Te veel informatie, te veel mogelijkheden, weinig sturing, focus. Dus er komt geen besluit. Maar ik word dagen beziggehouden in mijn hoofd met de kwestie.

Dit lijkt nu allemaal verleden tijd te zijn. Ik ben schijnbaar zo verre in de nauw gezet door externe factoren dat ik zulke tijd en energieverspilling van mezelf niet meer tolereer.

Het is simpel. Voor het veranderen van gedrag heb je motivatie nodig. Een interne is het beste en dat noemt men je “why”, oftewel je waarom. Waarom wil je veranderen in gedrag, wat gaat het je brengen? Hoe wordt je leven er fijner van? Mijn businesscoach Veronique Prins heeft me al 10 maanden aan mijn kruistocht gezet om achter deze holy grail aan te jagen. Waar doe IK het voor?

En ik heb kunnen leren dat het te goed met me gesteld is. Het fluwelen kussen onder mijn kont is veel te dik en veel te zacht omdat ik niet in actie kom. Ik laat dingen nog steeds te veel rondom mij gebeuren.
Terwijl ik mezelf de mooiste, grootste doelen stel kan ik de planning er niet voor maken en dan helemaal niet uitvoeren. En ik kon mijn vinger er niet op leggen: hoe kan dat?

Lieve vrouw, het antwoord is voor me nu duidelijker. Bij mij wat dit betreft beter werkt om bang te zijn om iets te verliezen wat ik al heb dan te halen wat ik nog niet heb. Tja, zo lijkt het.

Hoe ik daarbij kom? Nou, nu dat we weer op de rode lijst van beroepen zijn gekomen (de hele branche alternatieve genezers in huidcontact met hun cliënten) en ik noodgedwongen niet met jou bezig ben maar met mezelf, ik heb wat tijd gehad om na te denken.

Het was niet eens een gedachte maar op 2 januari in een gesprek met mijn vriendin heb ik de allesbepalende zinnen uitgesproken. Ik laat het niet toe dat ik opzij gezet word. Ik ga ervoor zorgen dat het nooit meer gebeurt.

Haar erkenning gemengd met wat bewondering kreeg ik meteen. En toen ik deze had uitgesproken voelde ik me weer heel. Een paar dagen later volgde ik een online training over emoties en mijn hoofd draaide op heel hoge toeren. Ik zoog de kennis naar binnen, ik kreeg nieuwe ideeën, ik zag mijn toekomstige baan, met wie ik werk, hoe ik dat doe helder voor me. Als een bezetene werkte ik al deze energie uit. Zo heb ik in 3 dagen een top e-book geschreven en op mijn website gezet. Ik heb mijn planning gemaakt voor deze week en ik ging nieuwe dingen, die ik al heel lang wilde maar niet deed, doen. Voor mezelf, voor mijn bedrijf, voor mijn cliënten.

Ik voelde de energie van een hergeboorte. Bruisend en voedend, motiverend, verkwikkend, stimulerend.

En wat in me toen opkwam was het beeld en verhaal van een vogel – de feniks. Ik voel dat ik zoiets beleef als deze vogel uit verhalen. Elke keer als de feniks op zijn nest in de hoge boom gaat zitten zet die in vuur en hij verbrandt. En uit zijn as herrijst hij keer op keer, altijd jonger en sterker.

En dat doe jij ook. Dat moet jij ook opeens doen. Jezelf upgraden naar de volgende versie. Van 0.4 naar 1.0. En je zou heel duidelijk voelen wanneer het moment voor dat is aangebroken. Op zo een moment kan je niet dieper zinken en kan je niet nog meer bevroren zijn. Er is maar een optie, namelijk uit de ijzige status breken en juist in beweging komen. Jezelf weer optillen op een hogere niveau.

Ik loop voor je. Mijn update moment van 1.0 naar 2.0 is dus afgelopen week geweest. En het was geen besluit die ik gemakkelijk nam. Maar ik nam het besluit die me in leven kan houden in deze waanzin-tijden.

As je mijn e-book over het temmen van emoties leest dan vind je daar een basis gedachte welke hier ook heel goed bij past. Namelijk: de hele wereld kan op zijn kop gaan staan. Je blijft wie je bent en wat je bent allen als je je reactie op al die gekheid zelf bepaalt.
Daar is het dus het begin van staan voor jezelf. Ik begrijp het nu. Ik snap hoe het werkt en wat het van me verlangt.
Men, wat geeft dit een goed gevoel. Ik ben weer in beweging. Yeah!

Welke les heeft de december lockdown jou geleerd? Wil je het hier onder in de comments zetten. Dat lijkt me fijn.

Mijn waardevolle leerstof van de eerste week van het jaar 2021 is dus dit: behoud je menselijke waardigheid. Behoud je waardigheid door het behouden van je vrijheid om zelf te kiezen hoe je op gebeurtenissen reageert. Namaste.

Hoe je de meest belangrijke eerste stappen neemt om in je waardigheid te blijven lees je in mijn e-book Tem je emoties – kom sterk uit de lockdown met mijn 7 gouden tips.
Vraag het gratis aan hier en volg de tips.
Je bent het waard.

Leven zonder kwellende gedachten – het kan

Lastig. Een terugkerende gedachte waarmee je elke keer verstrengeld raakt.

Je kent haar al heel goed. Het is het zelfde liedje opnieuw.

Raar genoeg, komen onze terugkerende gedachten niet uit de verzameling van prettige gedachten. Nee, deze kwellen ons genadeloos. Ze bezorgen ons een slecht gevoel. Boosheid. Of angst. Verdriet. Of jaloezie.
En je trapt elke keer weer in de val. Het is alsof je vaste terugkerende kwellende gedachte je als een magneet aantrekt. Het lukt haar elke keer opnieuw je aandacht te trekken. Als zij opduikt dan ben je met al je focus gericht op haar. Alsof jullie onlosmakelijk op elkaar vastgeplakt zijn.

Na dat je met je volle aandacht bij haar bent komt de volgende fase: dan ga je op in de emotie die in je opkomt. Je wordt boos. Boos op hem die toen dat misstap maakte. Wat hij al lang had berouwd en bezuurd en je hebt hem al lang vergeven.

Toch haal je weer deze oude koe uit de sloot. En als boosheid er is, dan is er niets anders meer. Dan houdt het je vast en helpt je om nieuwe, slechte gedachten te bedenken. Lekker uitgebreid bedenken waarom je leven zo slecht is. Zie je wel, ik kan hem niet vertrouwen. Hoe kan ik? Hij heeft het een keer gedaan, wat is de garantie erop dat hij het niet nog een keer zal doen? En ga maar zo door.
Het feestje is niet meer te stoppen. Je zit er midden in en de dans met je ergste gedachten is begonnen. Draaien, draaien, draaien en je kan niet meer stoppen.

Het is begrijpelijk dat je wenst dat je deze gedachten niet meer, maar ook nooit meer zou hebben. En als je ze toch krijgt dan sluit teleurstelling zich aan bij de al bekende emoties. En maakt de boel nog erger.

Wat kan je wel doen?

Je kan in eerste instantie leren op te merken dat je vaste vriendin, je slechte gedachte je weer had gevonden. Betrap haar meteen op het moment dat ze arriveert. Dat is de truc.
Er bij zijn met je bewuste op dat moment.

Waarom? Omdat daar begint je overwinning. Daar kan je de gedachte loskoppelen van de erop volgende emotie. Omdat je in feite vooral daar last van hebt. De automatische emotionele reactie op de gedachte.
Dus mijn advies is: grijp de geachte al in de eerste instantie dat ze opduikt bij haar nekvel en kijk in haar ogen. En zeg tegen haar: Ha, ik heb je betrapt. Ik dans met je niet mee. Ik ben toen dit allemaal gebeurde boos geweest, ik heb het toen opgelost en afgesloten. Ik ben nu hier. Waar je over hebt is niet echt. Ik laat je zijn en ik blijf in de hier en nu. Bij mezelf.

Probeer het maar. Jouw woorden zijn wellicht anders, maar het bericht moet duidelijk zijn. Je laat je niet in de maling nemen door iets wat niet bestaat.
Herken je dit? Laat gerust je ervaring of je eigen manier om ermee om te gaan in de comments achter.