Zit je niet lekker in je vel? Als kind droomde je over een geweldig leven. Je zag het voor je: tegen deze leeftijd zou je al 3 kinderen hebben, een man, een baan, een groot huis, een hond, auto’s en vakanties. En je wist dat je dan gelukkig zou zijn. Dat je dan achteruit mocht leunen en genieten.
De jaren vlogen voorbij en inderdaad je bezit nu alles uit je kinderdromen.
Behalve een ding.
Dat gevoel van gelukkig zijn. Die heb je niet.
Als je middenin al je bezittingen rondkijkt dan wordt je hart niet warm. Juist voel je een vaag leegte in je buik. En hoe vaker je erover nadenkt hoe bozer je op jezelf wordt: waarom kan ik hier niet gelukkig mee zijn?
Herkenbaar?
Mijn klant zat hier ook mee. Ze wilde kunnen beseffen dat ze het goed voor elkaar had. Ze wilde van alles wat ze behaald had kunnen genieten. De waarde daarvan inzien.
Het liefst wilde ze de warmte in haar buik voelen als ze naar haar kinderen, haar man en alles wat ze in haar leven had bereikt keek. Ze wilde gewoon gelukkig zijn met wat ze had.
Een van de belangrijkste dingen die ik met haar doornam was gericht op zicht.
Op het moment dat ze bij mij kwam tastte ze in de donkerte. Ze had ontzettend veel last van zichzelf en daar kon ze niet van los komen. Haar focus lag helemaal gekluisterd aan wat niet goed was in haar leven. Alles wat ze niet had. Haar slecht gevoel over zichzelf. En al dat bepaalde haar levensgevoel. Een knagend gevoel van leegte.
En dat heeft gebracht dat wat ze niet wilde zien zag ze voortdurend. Overal. En als vervolg, wat haar had kunnen helpen om hier uit te stappen zag ze niet meer. Ze zag haar schatten niet meer.
Daarom was het super belangrijk voor haar om eerst de rust te vinden. De rust om te kunnen zien. Om licht te brengen in de donkerte. Zodat ze eindelijk afstand kon nemen en van een afstand even rond kon kijken. Kijken waar ze wel zat.
Als je zo diep in je eigen donkerte zit dan is het onmogelijk om iets anders te zien dan wat voor je neus ligt. Stel je je voor. Je staat in een pikdonkere kamer. Nergens een lichtpuntje. Til nu eens je hand op. Zie je je eigen vingers? Dat net nog misschien. Maar wat weet je van je omgeving? Welke meubels staan er? In welk huis sta je? Welke straat, stad? Geen idee, toch?
Voor voldoende oriëntatiepunten moet je je oogpunt veranderen. Je moet op een andere uitkijkpunt raken.
En het licht aandoen.
Met de oefening die ze van me kreeg hebben we precies dat bereikt. Voor de eerste keer in een lange tijd kon ze uit haar dieptepunt stijgen en rondkijken. Waar ze stond, hoe het met haar echt gesteld was. Daarbij kreeg ze van mij enkele simpele manieren om dat thuis zelf te doen. Op elk gewenst moment. En als ze weer te donker zag zichzelf op te tillen en een nieuwe uitkijkpunt aan te nemen.
En dat vind ik zo geweldig aan haar behaalde resultaat. Ze heeft geleerd dat ze niet afhankelijk is van anderen. Ze weet nu dat ze volledig in staat is zichzelf te helpen. En dat vind ik zo geweldig aan haar.
En nu mijn grootste geheim. Ik ben er niet om jullie te fixen en dan weer buiten mij deur te zetten: ga en leef, doei.
Nee, ik leer je wat jij kan doen om volledig onafhankelijk te zijn. Onafhankelijk van omstandigheden, van je eigen gemoedstoestand, van je tollende gedachten. Zelfstandig, sterk, moedig en vooral wie jij stiekem al altijd wist te zijn.
Wat is jouw manier om dat te bereiken? Wil je het me hier laten weten?
Wil je ook uit je donkerte raken? Wil je kunnen lekker in je vel zitten? Wil je van je leven genieten, en als dat nodig is jezelf weer optillen?
Dan zal ik met je een keer bellen om eens te kijken hoe je dat ook kan bereiken.
Vul het formulier hier beneden in voor een gratis 20 minuten gesprek met me.